Nazwa Pokrzywnica pochodzi od bujnie rosnącego zielska i pokrzyw, które z daleka rzucały się w oczy. Wieś otoczona była lasami i moczarami. Już od bardzo dawna w skład miejscowości wchodziła wieś Pokrzywnica (Nesselwitz) i majątek Serwatków (Buttermilchhof) Po dzień dzisiejszy zachowały się te nazwy.

Pierwsze nazwy miejscowości zanotowane w starych kronikach to: Pokrzywnica, w 1471 roku Pokriwnitz i w 1532 roku Pokrsisnitze. Wieś powstała około roku 1241, kiedy naród Mongołów napadł na Śląsk. Pierwsza wzmianka o wsi pojawiła się w roku 1285, natomiast pierwszy wpis do kronik datuje się na rok 1355, kiedy to Koźle było pod panowaniem Herzoga von Ols. Od drugiej połowy XV wieku do roku 1812 Pokrzywnica należała do tzw. Państwa Kozielskiego i dzieliła tym samym jego losy i stosunki własnościowe na przestrzeni wieków.

Pierwszym znanym z dokumentów właścicielem Pokrzywnicy był w 1411 roku Herzog Konrad III. Właściciel ten potwierdził przynależność Pokrzywnicy Bractwu Mieczko&Marenz z Twardawy. Bractwo podarowało wieś Hrabinie von Nesselwitz, która jednak w roku 1496 zrzekła się przed starostą kozielskim wszelkich praw do tych ziem. W roku 1509 Pokrzywnicę i Koźle kupił książę von Opeln. Natomiast już w 1513 roku jego syn zrzeka się wszelkich praw do tych ziem. W 1532 wieś liczyła 20 kmieci z rodzinami, którzy byli zwolnieni z płacenia daniny. W roku 1557 cesarz Ferdynand przekazał Pokrzywnicę Dietrichowi von Muhlheim zu Pleswitz, który był wtedy Komendantem Garnizonowym Koźla, na cztery lata. To właśnie wtedy Garnizon Kozielski na terenach leżących od południowej strony wsi utworzył poligon, na którym ćwiczyli żołnierskie rzemiosło żołnierze Garnizonu Kozielskiego (warto w tym miejscu nadmienić, iż poligon z małymi przerwami funkcjonował do połowy lat 90-tych XX wieku. Definitywny koniec poligonu nastał po wielkiej powodzi 1997 roku, czego następstwem było zamkniecie jednostki wojskowej w Koźlu).

W 1558 roku Otto von Zeidlitz wykupił od niego całą wieś Pokrzywnica. Freiherr Wilhelm von Oppersdorf w 1590 roku podarował Pokrzywnicę i Serwatków swojej żonie. W roku 1616 we wsi został zbudowany most, aby przez niego przejechać należało uiścić opłatę. Dzięki temu wieś miała pieniądze na swoje utrzymanie. W późniejszym okresie następowały kilkakrotnie zmiany właścicieli. Na początku wojny trzydziestoletniej Koźle i Pokrzywnicę kupił Andreas von Kochitzki. Był on żołnierzem, jednak z powodu dezercji z wojska jego włości zostały skonfiskowane. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) wioska i należący do niej folwark Serwatków były często plądrowane przez przeciągających przez Pokrzywnicę żołnierzy i zostały prawie całkowicie zniszczone. To właśnie z tego okresu pochodzą takie nazwy jak Szwedzka Droga w lesie oraz dwie kapliczki. Jedna znajduje się przy wjeździe na poligon a druga na rogu lasu od strony Dobieszowic. W ten właśnie sposób wojska szwedzkie zaznaczały miejsca pochówku swoich żołnierzy, którzy w czasie wojny trzydziestoletniej byli dziesiątkowani zarówno przez głód jak i zarazy.Najprawdopodobniej początki cmentarza parafialnego w Pokrzywnicy są związane z tymi wydarzeniami, gdyż do końca II Wojny Światowej na pokrzywnicki cmentarz mówiono Schwedenschanze.

W 1645 roku Koźle i jego okolice zostały przyłączone do Polski. W 1646 roku miejscowość liczyła 15 kmieci i 10 zagrodników wraz z rodzinami. W 1666 roku Koźle i Pokrzywnica wróciły pod panowanie cesarza, wtedy też wieś musiała płacić cesarzowi daninę w wysokości 110 talarów i 8 groszy. W 1735 roku wieś należała do hrabiego Pletenberg. Według rejestru osobowego tzw. Państwa Kozielskiego Pokrzywnica w czerwcu 1735 roku liczyła 216 mieszkańców w tym 15 kmieci, 10 zagrodników, 1 chałupnika i 8 parobków z rodzinami. Według podań już w roku 1740 we wsi znajdowała się drewniana kapliczka p.w. Św. Sebastiana.

W roku 1808 Pokrzywnica i Serwatków zostały podzielone na dwory. W 1812 prawa do świadczeń chłopskich z Pokrzywnicy oraz folwarku Serwatków nabył baron Josef Adam von Gruttschrieber. W 1831 roku właścicielem wsi był hrabia von Hochberg. Wieś składała się wtedy z 26 domów mieszkalnych i folwarku. W tym okresie w Pokrzywnicy mieściła się szkoła ewangelicka, w której pracował jeden nauczyciel. Mieszkańcy wyznania katolickiego należeli wtedy do parafii w Milicach. Pokrzywnica dysponowała wówczas młynem wodnym oraz dwoma wiatrakami a w lesie za wsią mieściła się karczma.Lata następne to kolejni właściciele między innymi: od 1833 do 1846 Missetius i Janschw, 1850 roku podporucznik Barchwitz a w 1853 radca handlowy Ernest Heimann.

W 1847 roku powstała jednoklasowa szkoła katolicka, do której uczęszczało 76 dzieci. Rozbudowano ją w 1903 roku a w 1936 zbudowano nową, większą szkołę, w której dzieci uczą się do dziś.W 1861 roku wieś liczyła 102 domy mieszkalne i 94 zabudowania gospodarskie. Populacja wsi wynosiła wtedy: 24 chłopów, 11 zagrodników i 56 chałupników (co dawało 750 mieszkańców), którzy gospodarzyli na 2608 morgach ziemi. Niektórzy z chłopów posiadali również małe, leśne parcele.

1 grudnia 1876 została otwarta linia kolejowa Kędzierzyn – Racławice Śląskie o długości 33,6 km. Poprzez to połączenie kolejowe Pokrzywnicy uzyskała „okno na świat”. Znajdował się wówczas u nas bardzo piękny kompleks zabudowań dworca PKP, który niestety nie dotrwał do czasów dzisiejszych.

Dalszy rozwój wsi to: w 1886 roku 136 domów mieszkalnych (ok.996 mieszkańców) a w 1925 roku liczba ta wzrosła do 138 domostw, w których mieszkało prawie 200 rodzin (ok.1053 mieszkańców). Folwark Serwatków w 1880 roku liczył 3 domy i 51 mieszkańców. Wielkim wydarzeniem dla wsi Pokrzywnica była budowa kościoła parafialnego p.w. Św. Sebastiana, która zakończyła się w roku 1911. Od roku 1914 do 1920 budowana była droga z Koźla przez Większyce – Pokrzywnicę aż do Twardawy. W 1920 roku w Pokrzywnicy została powołana Spółdzielnia Elektryczna a prąd popłynął 17 grudnia 1927 roku.

W latach 20-tych XX wieku w rozpoczęła działalność Ochotnicza Straż Pożarna. Zapiski z kronik mówią, iż w 1925 roku językiem niemieckim posługiwało się 34 mieszkańców, polskim 519 a aż 449 to liczba osób, która posługiwała się obydwoma językami. Kolejnym właścicielem był radca handlowy (Kommerzienrat) Pyrkosch. Był on m.in. posiadaczem gorzelni , która mieściła się na Serwatkowie. Gorzelnia wraz z zabudowaniami najprawdopodobniej została wybudowana w roku 1860 czego dowodem jest odnaleziona cegła z wypaloną datą. Ciekawostką jest też widniejąca na cegle mieszanina języków polskiego i niemieckiego. Radca Pyrkosch sprzedał folwark Serwatków „Śląskiej Spółce Serwatków”.Należy także wspomnieć, że w 1930 roku do Serwatkowa przybyło 12 rodzin z Westfalii.

Historia wspomina także, o niejakim żołnierzu o nazwisku Sander z Pokrzywnicy, który jako pierwszy został odznaczony Krzyżem Zasługi (Eisernen Kreuz 2 Klasse).W 1933 roku na terenie wsi znajdowało się 207 gospodarstw (1166 mieszkańców).W 1939 roku nastąpił wybuch II Wojny Światowej. W tym czasie Pokrzywnica liczyła 1253 mieszkańców. Mężczyzni z wsi (w tamtych czasach Nesselwitz) zostali powołani do wojska. Niestety wielu z nich nie powróciło. Tablice z nazwiskami poległych i zaginionych, znajdują się na ścianie przy wejściu głównym na cmentarz parafialny. Ciekawostką jest też to, że podczas trwania wojny z  dzwonnicy zostały zabrane dwa większe dzwony, gdyż w tych czasach było zapotrzebowanie na metale szlachetne. Nowe dzwony zostały zakupione oraz poświęcone na przełomie lat 50/60-tych.

W tym samym czasie nadłamał się krzyż zwieńczający wieżę kościelną. Sprowadzona przez ks. Józefa Lampkę firma wyceniła ponowne zamontowanie krzyża na kwotę 36 tys. zł. Powodem tak wysokiej kwoty był fakt postawienia bardzo wysokich rusztowań. Po rozważeniu kilku innych opcji naprawy za reperację zabrał się parafianin Jan Stokłosa wraz z pomocnikiem. Jak sam wspomina było to przed samymi świętami Bożego Narodzenia. Był wtedy ostry mróz. Pan Stokłosa wszedł na wieżę tak wysoko jak tylko to było możliwe. Następnie zrobił małe okienko, przez które wystawił bardzo długi żerdź, po którym wspiął się aż do samego krzyża. Tam przywiązał się linami. Jednak, gdy tylko dotknął krzyża, ten spadł robiąc dziurę w dachu kościoła. Musiał zatem zejść po niego i ponownie wspiąć się na szczyt świątyni. Krzyż został wciągnięty linami, gdyż waży ponad 100 kg i mierzy 2,20 m. Tym razem montaż krzyża przebiegł pomyślnie i na szczęście zakończył się bezpiecznie. Ówczesny proboszcz ks. Józef Lampka tak bał się o życie i zdrowie parafian, którzy podjęli się naprawy, iż tego dnia wyjechał ze wsi, aby tego nie widzieć.

W 1943 roku w Pokrzywnicy istniał oddział roboczy jeńców brytyjskich obozu w Łambinowicach – Komando Stalag VIII B Lamsdorf (było to komando pracy).W roku 1944 nie widząc możliwości utrzymania terytoriów nad Odrą, armia niemiecka przystąpiła do zaminowania jej obszarów głównie na jej lewym brzegu. Przede wszystkim zaminowywane były pola uprawne okolicznych wiosek w tym Pokrzywnicy. Przed nadejściem armii radzieckiej władze niemieckie zarządziły ewakuacje ludności cywilnej, ludzie jednak nie chcieli opuszczać swoich domów, w których mieszkali od pokoleń. Wraz z nadejściem czerwonoarmistów i plotek o ich postępowaniu względem ludności cywilnej większość mieszkańców opuściła tereny naszego powiatu, zostały jedynie osoby starsze umiejące mówić po polsku. Według ustnych podań mieszkańców, część z nich uciekając dotarła do Regensburga (Niemcy- Bayern) pod ówczesną fabrykę Messerschmitta (obecnie fabryka BMW), inni jedynie do pobliskiej wioski Walce. Widząc sytuację jaką zastali na miejscu postanowili wrócić do swoich domostw. Wracali jednak już piechotą, gdyż konie które ciągnęły wozy z dobytkiem zajęło wojsko.

Pokrzywnica była broniona przez 344 Dywizjon Piechoty, który miał w rejonie Pokrzywnicy i Dobieszowic działa szturmowe. Dowódcą był kapitan Joachim Lederer. 23 stycznia 1945 roku 314 Dywizja Piechoty i frontu ukraińskiego armii radzieckiej dotarła do Kędzierzyna-Koźla. 18 marca 1945 o godzinie 2:00 Pokrzywnica, a raczej to co z niej pozostało, została zajęta przez Armię Czerwoną. Wraz z wycofującą się częścią wojsk niemieckich ewakuowano resztę ludności cywilnej, ale jedynie tej która tego chciała. Od 1945 roku była przeprowadzona akcja weryfikacji rdzennych mieszkańców, która miała na celu sprawdzić możliwość spolonizowania tej ludności. Akcja ta trwała aż do roku 1949. Osoby zweryfikowane negatywnie musiały opuścić swoje domy i gospodarstwa i udać się na emigracje do Niemiec.

W 1945 roku w Pokrzywnicy zostało jedynie 148 mieszkańców. Jesienią roku 1945 do Pokrzywnicy sprowadziło się 19 rodzin (ok. 150 osób) z kresów wschodnich. Większość z nich pochodziła z Hanaczowa (woj. lwowskie). Każda z nich otrzymała przydział ziemi oraz budynki gospodarskie. Wraz z przesiedleńcami przybył do parafii o. Gościński.

W styczniu 1946 roku zostały utworzone gminy. Pokrzywnica została przydzielona do gromady Większyce. W styczniu 1946 roku zostały utworzone gminy. Pokrzywnica została przydzielona do gromady Większyce. W roku 1965 w programie wyborczym Front Jedności Narodowej władza komunistyczna obiecała wybudować we  wsi zlewnię mleka. Jednak nigdy się z tych obietnic nie wywiązała.

W latach 70-tych we wsi powstał ludowy zespół muzyczny o dźwięcznej nazwie „Żanuarie z Pokrzywnicy”, w zespole tym śpiewało 20 kobiet, działał on do końca lat 80-tych. 1 styczna 1973 roku nastąpiła kolejna reforma administracyjna, wtedy też Pokrzywnica została przyłączona do gminy Reńska Wieś, w której pozostaje do dziś.

W 1980 roku został przeprowadzony gruntowny remont parafialnego cmentarza. Wycięto stare, wysokie drzewa a na ich miejscu posadzono iglaki. Postawiono także nowy płot i położono betonowe alejki. Na cmentarzu znajdują się także groby niemieckich żołnierzy poległych w czasie II Wojny Światowej. Jeden z takich grobów znajduje się w pokrzywnickim lesie.

Przez wiele dekad w Pokrzywnicy działał żeński klasztor zakonny, w którym mieszkało ok.5 sióstr. Na początku XX wieku prowadziły one ochronkę dla dzieci. Zajmowały się one opieką nad chorymi oraz dbały o świątynię i wychowanie katechetyczne dzieci. Klasztor został zlikwidowany pod koniec lat 80-tych.

Interesującym faktem z życia wsi jest to, iż w pierwszej połowie lat 80-tych w Pokrzywnicy były kręcone sceny do serialu „Blisko coraz bliżej”.

13 grudnia 1981 roku został wprowadzony stan wojenny. Mieszkańcy wsi mieli okazję wtedy obserwować przejeżdżające przez wieś czołgi i samochody pancerne. W roku 1983 został przeprowadzony kapitalny remont pokrzywnickiej szkoły.

W latach 1995-96 wykonano kapitalny remont Kocioła, m.in. zmieniono dachówki oraz pomalowano wnętrze i elewacje zewnętrzną. Warte uwagi są też obchody święta Bożego Ciała. W przygotowania zaangażowana jest cała wieś. Dużo pracy mieszkańcy wkładają w budowę i projektowanie ołtarzy. Centrum Pokrzywnicy ozdobione jest kolorowymi chodnikami z kwiatów i trocin barwionych na różne kolory. Tradycję tę zapoczątkowała siostra ks. Józefa Lampki. Zostały one wykonane z okazji pierwszego bierzmowania we wsi. Biskup Kominek, który udzielał sakramentu był tak zachwycony kolorowymi ścieżkami, że wolał przez nie przeskoczyć aby ich nie zniszczyć. Co roku przed Wielkim Postem organizowane jest wodzenie niedźwiedzia.

W wsi organizowane są różnego rodzaju festyny. Nieodłączna ich częścią są zawody sportowe w piłce nożnej. Turniej przyciągający najwięcej mieszkańców nosi nazwę „Końce na końce”.Zgodnie z wieloletnią tradycją każdego roku w środku lata grupa mieszkanek Pokrzywnicy zabiera się do robienia korony dożynkowej. Jest to bardzo czasochłonna i wymagająca kreatywności praca. Po żniwach rolnicy i reszta mieszkańców udają się na uroczystą Mszę Św. a później na poczęstunek i festyn dożynkowy. Według ustnych podań Pokrzywnicę nawiedziła zaraza. Wtedy to mieszkańcy zobowiązali się przed Panem Bogiem, że co roku w podzięce za wysłuchanie ich modlitw będą pielgrzymować do drewnianego kościółka p.w. Św. Brykcjusza w parafii Gościęcin.

Według kroniki Pokrzywnice wielokrotnie nawiedzały też inne kataklizmy: 1879 roku powódź, 1889 roku gradobicie i powódź, w 1890 i 1891 roku powódź, 1902 roku duże opady deszczy, 1903 roku deszcz, w 1940 roku orkan - w kronikach też rok ten był rokiem „cierpienia” dla miejscowości, prawdopodobnie chodzi o rozpoczęcie wojny rok wcześniej i pobór do wojska.

Mało kto wie, że Pokrzywnica posiadała dawniej swój własny herb. Pieczęć z herbem była nabita na starym planie budynku znalezionych w jednym z domów. Na terenie sołectwa znajduje się niewielki las ok. 200 ha będący ostają sarny i dzika. Gospodarzem na tych terenach jest koło łowieckie PONOWA.Zwiastunem nadchodzącej wiosny w Pokrzywnicy są powracające co roku do swojego gniazda bociany.

Źródło: http://pokrzywnica.eu